Energie op een ‘energiebankrekening’
Het blijkt voor zowel de dichte omgeving als de bredere samenleving nog steeds moeilijk om zich een (correct) beeld te vormen over de impact van chronische vermoeidheid en pijnklachten op het dagelijks functioneren van mensen die lijden aan chronische (onzichtbare) gezondheidsproblemen als CVS/fibromyalgie & andere (onzichtbare uitputtings) ziekten.
Daarom wil ik graag een metafoor gebruiken die misschien dichter aanleunt bij de belevingswereld van onze Westerse samenleving, een gemeenschap waarin omzet, productiviteit & rendement belangrijkere begrippen zijn dan welzijn & ‘samenleven’.
ik hoop alvast dat dit kan bijdragen aan meer kennis en begrip zodat het (onbewust) veroordelen van mensen met onzichtbare gezondheidsproblemen minder snel en minder vaak gebeurt…. veel leesplezier!
Stel je eens voor…
dat je elke dag begint met een bepaalde hoeveelheid energie op je 'energiebankrekening'. Voor de meeste mensen is dit een voldoende groot saldo om hun dagelijkse activiteiten mee te bekostigen. Maar voor iemand met chronische vermoeidheid of pijn is dat beginsaldo vaak veel lager, alsof ze elke dag met een bijna lege bankrekening beginnen.
Elke activiteit die je onderneemt, hoe klein ook, kost energie
Dingen zoals opstaan, douchen, naar het werk gaan, of zelfs sociale activiteiten zijn vergelijkbaar met aankopen doen. Voor iemand zonder chronische vermoeidheid of pijn zijn deze 'uitgaven' meestal geen probleem omdat hun 'bankrekening' genoeg saldo heeft. Maar voor iemand met een beperkte energiereserve kan zelfs een eenvoudige taak als een zware uitgave voelen.
Soms moet je keuzes maken over waar je je energie aan uitgeeft
Je zou graag 'shoppen', zoals een dagje uitgaan of een leuke hobby uitoefenen, maar elke keer dat je iets doet, maak je een kleine of grote afschrijving van je energierekening. Soms zijn de uitgaven onvermijdelijk, zoals werk of huishoudelijke taken, en die kunnen je snel naar een laag saldo brengen.
Als je meer energie uitgeeft dan je beschikbaar hebt, kom je in het rood te staan. Dit is als een schuld op je energierekening. Terwijl je in het rood staat, moet je rusten en herstellen, wat je vermogen beperkt om andere dingen te doen. Dit kan ook de pijn verhogen en de vermoeidheid verergeren, net zoals schulden stress kunnen veroorzaken in het echte leven.
Het is ook belangrijk om te proberen energie te sparen waar je kunt, net zoals je zou proberen geld te sparen
Dit kan betekenen dat je activiteiten plant, pauzes neemt en prioriteiten stelt. Maar ondanks al deze voorzorgsmaatregelen kunnen onverwachte uitgaven optreden, zoals een slechte nachtrust of een emotioneel moeilijke dag, waardoor je ineens zonder energie komt te zitten.
Mensen met chronische vermoeidheid of pijn moeten vaak een hoge prijs betalen voor dingen die anderen als vanzelfsprekend beschouwen. Een 'uitje' kan resulteren in dagen van vermoeidheid en verhoogde pijn. Dit is vergelijkbaar met het kopen van iets groots op krediet en vervolgens wekenlang te moeten betalen voor die ene aankoop.
Kortom, leven met chronische vermoeidheid en pijn is als het constant beheren van een krappe bankrekening
Elke stap moet zorgvuldig worden gepland en afgewogen tegen de beschikbare energie, en zelfs dan is het moeilijk om te voorkomen dat je af en toe in het rood komt te staan. Het vereist voortdurende aanpassing, planning en acceptatie van de beperkingen die deze 'energiebankrekening' met zich meebrengt.
Misschien kunnen we daar volgende keer eens even bij stilstaan als we iemand tegenkomen op een evenement of feestje waarvan we weten (maar niet zien) dat hij/zij te kampen heeft met chronische (onzichtbare) gezondheidsproblemen?
Ookal ben jij op dat moment misschien de vrijgevige vrijwilliger die de groep eens trakteert, wees maar gerust dat die persoon achteraf zijn persoonlijke rekening (onvrijwillig) dubbel en dik gepresenteerd krijgt…
Laten we mild zijn voor elkaar…
Warme groeten,
Shauni
Heel toepasselijke metafoor