Elke dag moe(der)dag

Ons kindje krijgen is absoluut het meest waardevolle geschenk dat ik ooit heb mogen ontvangen. Een ervaring van liefde en verbondenheid in zijn meest authentieke vorm.

Dubbel geschenk

Maar zoals reeds in eerdere blogposts beschreven, kwamen met de bevalling ook mijn gezondheidsproblemen. Een dubbel geschenk dus…

Reeds drie jaar word ik heen & weer geslingerd tussen overweldigende emoties van dankbaarheid, trots en geluk om het moederschap & gezinsleven en terugkerende gevoelens van frustratie, verdriet & zelfs rouw. Welke laatste worden veroorzaakt door de muur waar ik sindsdien elke dag tegenaan bots, nl. mijn eigen lichaam.

‘Hoe voelt dat toch om een chronische aandoening te hebben?’ ‘Hoe ziet je dag er dan uit?’ ‘Wat doe je dan als je niet meer kan gaan werken?’, ‘ja maar je ziet er nog zo goed uit’, ‘wij zijn ook soms wel eens moe’,… zijn veel voorkomende vragen/ uitspraken van mensen die er niet mee gekend zijn…

Wel, mijn antwoord is dat het dagdagelijkse leven niet stil staat als je beperkingen krijgt en arbeidsongeschikt wordt verklaard. Dus roei ik maar met de riemen die ik heb in dit woelige water.

Hieronder ter bewustwording alvast een greep uit ons dagelijks leven….

Vroege vogel

Onze zoon van bijna 3 is elke dag wakker rond 5u-5.30u. Het lukt mij jammer genoeg de laatste maanden niet meer om zelf zo vroeg op te staan. Dit omdat een minimum aantal uren kwalitatieve slaap een basisvoorwaarde is om met mijn beperkte batterij aan de dag te kunnen starten.

Mijn man neemt deze taak vanuit liefde en begrip dus telkens op zich, waar hij zelf overigens ook de fysieke gevolgen van draagt. Hij haalt het einde van de films en series die we kijken NOOIT 😃!

Ochtendspits

Mijn dag start dan rond 7u, waarbij we samen aan de ochtendzorg van ons zoontje beginnen. Vanzelfsprekend wordt deze routine telkens voorafgegaan door knuffeltijd in de zetel. Nadien begin ik aan het dagelijkse opruimmoment en wordt het boekentasje klaargemaakt. Ondertussen hou ik ook onze zoon bezig met spelen of zingen we mee met (veel te luide) kindermuziek. Mijn man heeft ondertussen dan wat tijd om zich rustig te douchen & klaar te maken.

Om 8.10u vertrekken mijn man, zoontje & onze hond samen naar school en geniet ik nog even van de stilte in huis na de ochtenddrukte, vergezeld van een tasje thee. Ik probeer nog wat licht huishoudelijk werk te verrichten en begin dan aan mijn eigen dagelijkse ochtendroutine, voorafgegaan door een (spier)ontspannend warm bad.

Na alle inspanning van de ochtend heb ik al nood aan mijn eerste dutje (20 minuten). Het liefst prikkelarm op mijn bed, onder mijn warmtelamp (tegen de spierpijn). Ik recupereer even en ga nadien door met de dag. Soms mediteer ik ook 20 minuten om even alles toe te laten wat er is. Ik probeer mezelf dan niet te veroordelen, maar de situatie, de pijn en vermoeidheid, de beperkingen te accepteren zoals ze zijn.

Daginvulling

Ik begin rond 10u aan mijn ontbijt en doe de nodige huishoudelijke taken of ga naar geplande afspraken. Mijn weken zijn telkens goed gevuld met afspraken die te maken hebben met zelfzorg & (medische) behandelingen.

Enkele voorbeelden van dergelijke afspraken zijn; massagetherapie, kine/osteopathie, apotheekbezoek voor ondersteunende medicatie, huisartsbezoeken, kapper voor lichttherapie wegens haaruitval, ergotherapie in het UZ Gent om mijn activiteiten te leren doseren, artsen- specialisten in UZ Gent, consultaties met de orthomoleculair voedingsdeskundige,…

Eenmaal thuis ben ik terug toe een een prikkelarm dutje op mijn kamer. Doe ik deze dutjes niet, dan kom ik telkens in een uitputtingsfase terecht waarin ik niets kan doen & veel spierpijn/ hoofdpijn heb en geen prikkels meer kan verdragen. Ik probeer dus nu standaard verschillende (preventieve) dutjes per dag te doen om niet in overbelasting te komen. Door zo voor mijn lichaam te zorgen kan ik toch ook nog voor mijn gezin zorgen.

Aanleren gezonde voedingsgewoontes

Dagelijks probeer ik gluten-, lactose- en suikervrij te eten. De lunch vraagt dus telkens net iets meer voorbereiding dan een eenvoudig boterhammetje met beleg :). Het is voor mij een dagelijkse uitdaging om niet naar suiker te grijpen (als je uitgeput bent smeekt je brein om suiker), het vergt dus ook heel wat inspanning om deze gezondere gewoontes in mijn leven te integreren.

Bewust zijn van waarden & normen

Verder lees ik graag dagelijks non-fictie, ik vul wat kruiswoordraadsels in of hou me bezig met inzichtgevende online cursussen. Dit alles vraagt telkens veel van mijn mentale energie, maar ik wil actief blijven & uitgedaagd worden tot (persoonlijke) groei. Dit is een belangrijke waarde in mijn leven en daar wil ik naar blijven leven.

Nadien volgt terug een dutje onder de warmtelamp om tegemoet te komen aan de opkomende pijn & vermoeidheid.

Dagelijkse wandeling naar school

Plots is het dan alweer tijd voor de wandeling naar school van ons zoontje (deze wandeling duurt 2x 10 minuten). Blijven bewegen is zeer belangrijk om toename van pijn/ stijfheid/ vermoeidheid/ sombere gevoelens/slaapstoornissen/... te voorkomen en natuurlijk om de algehele conditie op peil te houden, dus hier hecht ik toch veel belang aan, onafhankelijk van hoe ik me voel. Soms probeer ik ook op minder drukke dagen enkele minuten extra op de loopband te wandelen.

Aangekomen aan de schoolpoort kan ik er enorm van genieten om ons zoontje te zien spelen op de speelplaats en even met de juffen, mama’s of papa’s te praten. Nadien keer ik huiswaarts met onze peuter en gaat thuis al mijn aandacht en energie naar hem en zijn verzorging (boterhammetjes- potjestraining- pyjama aan- avondpapje-…).

Mijn man heeft meestal gedaan rond 17.30u met werken en neemt dan het koken nog voor zijn rekening. De meeste dagen ben ik rond dit uur alweer uitgeput en moet ik even rusten, maar dan niet in bed dit keer, ik rust dan in de zetel, zodat ik toezicht kan houden op ons zoontje terwijl mijn man kookt.

Meestal duurt deze ‘uitputtingscrash’ tussen 30min tot 60 min en dan kan ik de rest van de avond weer wat verder.

Mijn avonden staan vooral in teken van aandacht en tijd doorbrengen met mijn gezin,  wat lezen of samen tv kijken.

Dit betreft een doorsnee weekdag, waarbij nog geen bezoekjes van vrienden/ familie zijn ingerekend (wat wij wekelijks meermaals in onze planning hebben), de wekelijkse telefoontjes die ik doe met belangrijke naasten, de turnles van onze zoon,…

Elke dag grenzen verleggen

Elke dag betekent voor mij een uitdaging om mijn grenzen te verleggen om toch nog mama, echtgenote, dochter van, zus van, vriendin van,… te kunnen zijn. Elke dag is ‘berekenen’ hoeveel energie ik beschikbaar heb en mijn activiteiten daar naar plannen om zo toch nog zinvol te kunnen leven.

Elke dag is vooral luisteren naar mijn lichaam, eigen grenzen bewaken en aan andere mensen durven aangeven (bv.afspraken afzeggen, niet ingaan op uitnodigingen, niet lang blijven bij feestjes,…) onnodige stress en drukte vermijden, verplichte rust nemen, anders leren leven en eten, anders leren denken,…

Elke dag is een moe-der dag

En sommige dagen is dat met een intense traan, soms ook met een lach.

Als afsluiter wens ik jullie alvast een deugddoend weekend toe. Plan de agenda niet te druk maar plan juist op voorhand voldoende rustmomenten in. 'Voorkomen is nog steeds beter dan genezen' toch? Creëer voor jezelf pauzes om even bewust te zijn van wat je voelt in je lichaam, welke emoties je voelt, welke gedachten je hebt,…zodat je je bewust kan worden van welke behoeften/noden je lichaam aangeeft… draag zorg voor je lichaam, je hebt er maar één...

Veel liefs,

Shauni