Anders durven kijken om elkaar echt te kunnen zien

Mijn huidige realiteit

16/01/2024 de dag dat ik officieel in het hokje 'invaliditeit’ werd geplaatst. De huisarts die mij bemoedigend aansprak met ‘het hoeft geen eindpunt te zijn he Shauni’…doch kwam die confrontatie hard binnen…

Invaliditeit= identiteit?

Het komt hard binnen omdat ik mijn identiteit plotsklaps zie veranderen. Ben ik dan nu een ‘invalide’? Ben ik die ‘zieke’ jonge vrouw die niet meer kan werken & moet leven van een uitkering? Niet echt mijn gedroomde scenario van het leven als prille dertiger…

Als je met ziekte/ beperkingen/ tegenslagen geconfronteerd wordt, word je mijn inziens gedwongen om op een andere manier zin te geven aan je leven. Op een andere manier dan betaalde arbeid of altijd presteren, of afleiding te vinden in de vele ‘to do’s van onze dagelijkse lijstjes, weglopen van onze geest door de vele vergaderingen, en ons alsmaar bijscholen met interessante opleidingen,…

Als zieke moet je een andere manier vinden om met gedachten en gevoelens om te gaan, gedachten die je anders zo weinig mogelijk hoeft te denken/ voelen omdat je zo ‘druk’ bezig kan zijn in de ratrace van alledag. Als je ziek bent is die afleiding er niet meer… en nu?

Eenzaamheid

Ik geef toe dat ik me, ondanks de steun en het begrip, toch soms eenzaam voel in dit veranderingsproces.´Ik kan momenteel niet meer productief zijn voor de samenleving, betekent dit dan dat ik er niet meer bij hoor?´ Hoor ik mezelf meer dan eens per dag denken…

Deze gedachten razen maar al te vaak door mijn hoofd maar dan corrigeer ik mezelf en denk ik even aan alle lotgenoten. De vraag die ik mezelf soms stel ´waarom ik?' wordt dan ‘waarom ik niet?’, ik ben niet bijzonder, ik ben gewoon net als iedereen ‘mens’ en ook ‘ik’ kan ziek worden…

Westerse maatschappij

Wat ik ontdekte is dat die vele twijfels over je identiteit als je geconfronteerd wordt met ziekte, mee gecreëerd worden door hoe wij als mensen in deze Westers- economische maatschappij naar elkaar kijken. Hoe wij aangeleerd worden om (individualistisch) naar elkaar te kijken.

Gefragmenteerd (afgesplitst) denken

We plaatsen mensen maar al te vlug in hokjes (de gepensioneerde, de puber, de gehandicapte, de zieke, de verslaafde, de succesvolle ondernemer,…). Dit gefragmenteerd denken komt voort uit de ontwikkeling van de geneeskunde en zijn specialisaties. Maar schiet wel tekort om de mens in zijn geheel te kunnen blijven zien.

Deze manier van kijken zorgt voor veel vooroordelen naar elkaar en reduceert ons als mens tot slechts één onderdeel…. Want de 'buiten de samenleving geplaatste' gepensioneerde is meer dan alleen zijn ouderdom en zijn pensioen… toch?

De puber is meer dan het ‘uitdagende’ gedrag, hij/ zij is misschien heel onzeker? de ogenschijnlijk succesvolle ondernemer heeft misschien te kampen met een ernstige verslaving aan oppeppende middelen om de druk aan te kunnen & een zieke is meer dan alleen ziek zijn. Hij/zij is nog steeds een mens, een moeder/vader, broer/zus, dochter/zoon, buur, vriend/vriendin,… hij/ zij heeft nog steeds interesses, hobby’s, levensdoelen, verantwoordelijkheden en rollen te vervullen,…

Mijn conclusie?

Wat ik reeds geleerd heb van deze uitdagende levensfase is dat een menselijke identiteit uit veel meer bestaat dan betaalde arbeid alleen. Het leven uit zich in veel meer domeinen dan enkel het vakje betaald 'werk'. Het leven bestaat ook uit; huishouden, zingeving, genieten, zelfzorg, zorg voor anderen, liefde, spiritualiteit, sociale contacten, beweging,… vele domeinen waar we als werkende mens vaak niet de tijd voor hebben om bij stil te kunnen staan.

Mijn hoop?

Ik koester de hoop dat ik door het delen van mijn inzichten en ervaringen ook anderen kan laten ‘bewegen’ om misschien minder gefragmenteerd naar elkaar en het leven te kijken. Op die manier kunnen we misschien terug het grotere geheel zien. Het geheel waar wij allemaal toe behoren…

(Met dank aan de vele inzichten die ik kon opdoen over dit onderwerp dankzij het boek van Manu Keirse; 'zie de mens' & een recente lezing van hem).

Veel liefs,

Een medemens :)